19 marca, niedziela, godz. 17.00

Bilety:  10 zł.

Wykonanie:

Dominika Zioło

Dominik Rosłon

Kiedy i gdzie narodziła się muzyka, którą współcześnie nazywamy rozrywkową? Jak zmieniała się na przestrzeni lat? Co to jest scat, swing czy big band? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań z zakresu bluesa, rock & rolla, jazzu i soulu, usłyszą uczestnicy audycji „Od bluesa do muzyki pop”.

Poprzez wspólną zabawę, śpiewanie, improwizację, taniec, a nawet zagranie w big bandzie, dzieci dowiedzą się, jak kształtowała się na przestrzeni lat muzyka, którą dziś możemy nazwać popularną. Zajęcia prowadzone są z naciskiem na interakcję i dobrą zabawę, aby zainteresować dzieci różnymi, często zapomnianymi gatunkami muzyki i zachęcić je do samodzielnego wracania do nagrań twórców, o których usłyszeli.

Program skierowany jest w szczególności do dzieci w wieku 5-9 lat.

Zajęcia prowadzi Dominika Zioło (wokalistka, która swój głos kształciła na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Katowicach, uczestniczyła m. in. w: Vena Music Festival, United Europe Jazz Festival, Letniego Festiwalu Jazzowego w Piwnicy Pod Baranami, Jazz Am Hof) przy akompaniamencie Dominika Rosłona (pianista, perkusista, kompozytor, absolwent Akademii Muzycznej w Katowicach, laureat wielu festiwali, m. in. Jazz nad Odrą, Pomorska Jesień Jazzowa, Pinnenberg Jazz Festiwal).

Dojazd: 190, 340, 805, 718, 738 przystanek Tużycka, 512 przystanek Kościeliska, 527 przystanek Młodzieńcza.

DOM KULTURY „ZACISZE” W DZIELNICY TARGÓWEK M.ST.WARSZAWY

ul. Blokowa 1, 03-641 Warszawa
tel. 22 679 84 69, fax 22 743 87 10

Biała nić wodospadu (Taki no shiraito), reż.: Mizoguchi Kenji, wyk.: Irie Takako, Japonia 1933, 98 min.

Uznawany za jednego z najwybitniejszych japońskich reżyserów filmowych, Mizoguchi Kenji, zadebiutował w studiu Nikkatsu, w 1924 roku, filmem Ai ni yomigaeru hi (Dzień, w którym zmartwychwstała miłość). Już jako twórca uznany, w 1933 roku, nakręcił film Taki no Shiraito „Biała nić wodospadu” to historia kobiety poświęcającej się kompletnie w imię szczęścia mężczyzny, którego kocha. Dzięki wyrzeczeniom partnerki, młodzieniec Murakoshi Kinya jest w stanie osiągnąć sukces, wysoką pozycję społeczną, szanowany zawód i majątek. Tytuł filmu, jest imieniem scenicznym głównej bohaterki, artystki zajmującej się mizu gei, czyli sztukami magicznymi z użyciem strumieni wody. Pseudonim nawiązuje do nazw kilku, słynnych z urody, japońskich wodospadów, w tym do wodospadu Shiraito no Taki (Wodospad białych nici) znajdującego się opodal miasteczka Fujinomiya, w prefekturze Shizuoka. Popisowym numerem bohaterki jest bowiem wyczarowywanie na scenie bijących fontann wody, które mogą przywodzić na myśl wodospad Shiraito no Taki. Za podstawę scenariusza filmu, którego autorami byli Yasunaga Higashibojo, Masuda Shinji i Tateoka Kennosuke, posłużyło opowiadanie  Izumiego Kyōki Giketsu, kyōketsu (Wierność i rycerskość) wydanej w 1894 roku. Utwór ten po zmianie tytułu na Taki no Shiraito, wystawiono na scenie teatralnej dwa lata później, sztuka okazała się wielkim hitem. Izumi Kyōka był twórcą związanym z ruchem teatralnym shimpa („nowej szkoły”), będącym próbą reformy klasycznego teatru kabuki, wiele jego utworów zostało przeniesionych na scenę, sam także pisał dramaty. Przenosząc Białą nić wodospadu na ekran, Mizoguchi wiernie trzymał się fabuły przedstawionej w opowiadaniu. Odgrywająca główną rolę Taki no Shiraito, Takako Irie (1911-1995), była już, w owym czasie, rozpoznawalną aktorką. Dotąd grała przede wszystkim role nowoczesnych dziewcząt, Taki no Shiraito był jej pierwszym filmem z gatunku Meiji mono - osadzonym w realiach okresu Meiji (1868-1912). Sukienkę zamieniła na kimono, a film Mizoguchiego uczynił z niej gwiazdę pierwszej wielkości. W plebiscycie pisma Kinema junpō na najlepszy film roku 1933 obraz zajął drugie miejsce, plasując się za znakomitym Umarete wa mita keredo... (Urodziłem się, ale...) Yasujirō Ozu (1903-1963). Głównego bohatera filmu, Kinyę, zagrał jeden z najpopularniejszych amantów kina japońskiego tego okresu, Okada Tokihiko (1903-1934).

Rwetes (Kodakara Sodo), reż.:  Saitō Torajirō, wyst.: Ogura Shigeru, Japonia 1935, 33 min.

Saitō Torajirō (1905-1982) rozpoczął swoją karierę filmowca jako protegowany Kido Shirō, producenta związanego ze studiem filmowym Shōchiku. Rwetes jest jedną z wielu krótkich komedii slapstickowych, w których reżyser się specjalizował. Po roku 1935, wraz z rozwojem filmu dźwiękowego w Japonii, filmy Saitō Torajirō straciły na popularności. Dźwięk sprawił bowiem, że zmienił się rodzaj humoru filmowego, którego głównym nośnikiem stały się dialogi. Jak na ironię do czasów współczesnych zachowało się wiele filmów dźwiękowych reżysera, natomiast z bogatej filmografii dzieł niemych, zachowały się w całości tylko trzy filmy, w tym Rwetes.

Głównym bohaterem filmu jest niezaradny ojciec wielodzietnej rodziny, grany przez Ogurę Shigeru, którego w swoim czasie, nazywano, w ojczyźnie, „japońskim Charlie Chaplinem”. Bez wątpienia był on aktorem o wielkim potencjale komicznym, niezwykle sprawnym fizycznie i obdarzonym sugestywną mimiką. Bohater filmu – bezrobotny ojciec aby utrzymać rodzinę postanawia, pod wpływem perswazji żony, poszukać pracy. Nie jest to łatwe w kraju ogarniętym kryzysem ekonomicznym. Bohater próbuje sił kolejno w kilku profesjach, podejmuje nawet  próbę kradzieży pieniędzy, by zaraz potem dowieść swojej odwagi ratując z płonącego domu dziecko – oczywiście licząc przy tym na nagrodę pieniężną. W końcu trafia na służbę do pewnego arystokraty…

Rwetes, jak wiele filmów Saitō Torajirō, portretuje ludzi egzystujących na marginesie społecznym, ubogich a mimo to potrafiących odnaleźć szczęście w życiu rodzinnym. Kodakara sodo, komedia mimo, że należąca do kina głównego nurtu jest także filmem poddającym umiarkowanej krytyce społeczne realia Japonii lat 30. ubiegłego stulecia.

Kurama Tengu, reż.: Yamaguchi Teppei, wyk.: Arashi Kanjūrō, Japonia 1928, 71 min.

            Film jest jednym z serii opowiadającej o wyczynach śmiałego i zbuntowanego samuraja o przezwisku Kurama Tengu, który w burzliwych czasach politycznej transformacji Japonii (tzw. okres Bakumatsu – lata 1853-1867), opowiada się po stronie zbuntowanych samurajów, których celem jest obalenie rządów siogunów z rodu Tokugawa i doprowadzenie do restauracji władzy cesarskiej w kraju oraz przeprowadzenie niezbędnych zmian ustrojowych i społecznych. Niezrównany szermierz – Kurama Tengu, jest gotów przelać krew, na ulicach Kioto, w imię walki ze starym porządkiem. Na drodze buntownikom staje, wierny siogunowi, Kondō Isami, komendant straży Shinsengumi, zbrojna konfrontacja jest nieunikniona. Kurama Tengu jest jednym z realistycznych filmów kostiumowych z gatunku jidaigeki, zrywającym z poetyką filmów tzw. kyūgeki – „starej szkoły”, które aż do drugiej połowy lat. 20., ubiegłego stulecia, dominowały na rynku japońskim, a których konwencje inscenizacyjne nawiązywały do formy teatru kabuki. Yamaguchi Teppei, oraz inni reżyserzy, rozpoczynjący karierę w latach 20., w tym Itō Daisuke (1898 - 1961) i Futagawa Buntarō (1899-1966) zerwali z tą konwencją, dążąc do precyzyjnego osadzania fabuł swoich filmów w kontekście historycznym i stawiający na realizm inscenizacyjny oraz śmiałe rozwiązania w zakresie środków ekspresji filmowej. Bohaterowie nowych filmów historycznych to postaci wielowymiarowe, ofiary politycznych zawieruch, targani wątpliwościami i często dokonujący czynów wątpliwych moralnie, w imię szczytnych ideałów. Główną rolę w filmie zagrał Arashi Kanjūrō (1903-1980), aktor który zadebiutował w 1927 roku, zdobywając od razu wielką popularność. Znany pod ekranowym przezwiskiem Arakan pozostał aktywny zawodowo aż do końca lat 70. XX wieku, zdobywając pozycję jednej z największych gwiazd kina japońskiego, dzięki współpracy z wieloma znanymi reżyserami, m.in. z Okamoto Kihachim, Yamadą Yōjim i Imamurą Shōheiem.

W dniach 3-4 marca zapraszamy na pokazy japońskich filmów niemych z udziałem tradycyjnego japońskiego benshi (zwanego także katsuben ), czyli „mistrza mowy” - narratora kinowego, który w czasie rzeczywistym opowiada widzom zdarzenia filmu. Kataoka Ichirō w tradycyjnym stroju, po japońsku zinterpretuje na żywo trzy wybrane przez siebie filmy: melodramat „Biała nić wodospadu” (1933), samurajską opowieść „Kurama Tengu” (1928) oraz slapstickową komedię „Rwetes” (1935).

W Japonii kino nieme rozwijało się nieco inaczej niż w Europie. Oprócz muzyki projekcjom towarzyszyła narracja na żywo (jap. eiga setsumei), która uległa w Japonii instytucjonalizacji na niespotykaną nigdzie indziej skalę. Narratorzy kinowi - benshi  obdarzeni byli niezwykłą estymą, a uwielbienie jakim obdarzali ich widzowie, nie ustępowało aktorom. Narrator pełnił trzy funkcje: podawał dialogi bohaterów filmu, był narratorem w trzeciej osobie i odczytywał śródtytuły, po drugie: z dużą dozą swobody interpretował obraz filmowy, po trzecie: w pewnym sensie reprezentował publiczność, kierował jej uwagą, był najważniejszym z widzów, który swój punkt widzenia rozciągał na resztę zgromadzonych.

Sztuka narracji filmowej przetrwała w Japonii, m.in. dzięki wysiłkom studia filmowego Matsuda. Dzisiaj aktywnych zawodowo jest zaledwie kilku narratorów. Jednym z nich jest nasz gość Kataoka Ichirō (ur. 1977r.), uczeń najsłynniejszej benshi - Sawato Midori, absolwent Uniwersytetu Nihon. Występuje z sukcesami w Japonii, USA, Włoszech, Francji, Niemczech, Australii, teraz w Polsce.

Muzykę na żywo do filmów wykona japoński pianista Aruto Matsumoto.

PLAN PROJEKCJI:

3.03, piątek, godz. 19.00    Biała nić wodospadu (Taki no shiraito), reż.: Mizoguchi Kenji, Japonia 1933, 98 min. – muzyka: Aruto Matsumoto, benshi: Kataoka Ichirō  

4.03, sobota, godz. 16.00   Rwetes (Kodakara Sodo), reż.:  Saitō Torajirō, Japonia 1935, 33 min. – muzyka: Aruto Matsumoto, benshi: Kataoka Ichirō

4.03, sobota, godz. 18.00   Kurama Tengu, reż.: Yamaguchi Teppei, Japonia 1928, 71 min. – muzyka: Aruto Matsumoto, benshi: Kataoka Ichirō

Bilety w cenie – 15 zł ulgowy, 18 zł normalny do nabycia w kasie kina oraz on-line (przy zakupie biletów na dwa filmy, bilet na trzeci tytuł – 10 zł)

KONTAKT

Marlena Gabryszewska – tel. 887 555 020; Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Kino Elektronik; ul. Gen. Zajączka 7; Warszawa

Kasa kina – tel. 691 490 173; Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

29 marca 2017 r. innowatorzy społeczni i świat nauki spotkają się na „Targach idei”, wydarzeniu poświęconym wspieraniu innowacji społecznych na uczelniach wyższych. „Targi idei” będą łączyć panele dyskusyjne i prezentację Innowacji społecznych  podczas Wolves Summit, jednej z najważniejszych wydarzeń dla start-upów w tej części Europy. Wydarzenie odbędzie się w Collegium Civitas w Pałacu Kultury i Nauki, na 12 piętrze w Auli „A” natomiast część druga w „Kinotece”, również w Pałacu Kultury i Nauki. Wydarzenie organizują Collegium Civitas wspólnie z Ashoka Polska, Uniwersytetem Northampton oraz Uniwersytetem Islandzkim.

Aby wziąć udział w wydarzeniu, należy się na nie zarejestrować.

Innowacje społeczne podbijają świat. Realizowane są przez ludzi z pasją i inwencją, którzy dostrzegają możliwości i rozwiązania tam, gdzie nie widzą ich inni. Do najbardziej znanych przykładów należą m.in. bank dla ubogich założony w Bangladeszu, który pomaga ubogim wyrwać się z biedy. Za tę innowację, w 2006 r. prof. M. Yunus został uhonorowany pokojową nagrodą Nobla. Innym przykładem są coraz bardziej popularne kooperatywy gastronomiczne, pomagające w rehabilitacji społecznej grup zagrożonych wykluczeniem społecznym. Na polu edukacji wyższej, warty odnotowania jest m.in. pomysł Shai Reshef’a na „demokratyzację wyższego wykształcenia” dzięki tzw. otwartym uniwersytetom (University of the People) – centrom, które dzięki technologiom zdalnego dostępu, umożliwiają nieodpłatne studiowanie ludziom, których na studia nie stać.

Jakie stanowisko przyjmują uczelnie wyższe, wobec tego typu zjawisk? Wiele z nich, np. uniwersytety brytyjskie czy amerykańskie, skupione m.in. w ramach sieci AshokaU, starają się wspierać te trendy, tworzą ścieżki edukacyjne mające przygotować młodych ludzi do tego, aby byli gotowi wprowadzać pozytywne zmiany społeczne w swoim otoczeniu.

Niestety w Europie Centralnej i Wschodniej uczelnie wciąż nie wypracowały systemowych rozwiązań, mogących wspierać edukację innowatorów społecznych. Jak zauważa prof. Stanisław Mocek, rektor Collegium Civitas, aby to osiągnąć „Konieczna jest współpraca trzech grup podmiotów, środowisk akademickich, biznesu ale też organizacji pozarządowych”.

Do tych wszystkich środowisk adresowane jest wydarzenie „Targi wiedzy” 29 marca w Warszawie. W trakcie części pierwszej odbędą się panele poświęcone roli uczelni wyższych we wspieraniu innowacji społecznych, podczas których uczestnicy spróbują m.in. odpowiedzieć na pytania: czym odróżniają się innowacje społeczne od innych przedsięwzięć biznesowych, jak uczelnie wspierają innowacje społeczne oraz jaka jest rola otoczenia biznesu, w tym sieci i organizacji pozarządowych we wspieraniu innowatorów. W trakcie wydarzenia zaprezentowane zostaną doświadczenia Uniwersytetu w Northampton, jednego z trzech uniwersytetów w Europie posiadającego prestiżową akredytację Changemaker Campus przyznawaną przez AshokaU a także doświadczenia Uniwersytetu Mikołaja Romera z Litwy.

W drugiej części spotkania prezentacja projektów innowacji społecznych, z różnych dziedzin, przed inwestorami w trakcie Wolves Summit - jednego z najważniejszych wydarzeń dla start-upów w skali europejskiej. Jest to szansa, w szczególności dla innowatorów społecznych, na publiczne zaprezentowanie pomysłu, zetknięcie się z innymi innowatorami oraz networking.

Uczestnictwo w wydarzeniu jest bezpłatne, jednak liczba miejsc jest ograniczona.

Wszystkie osoby zainteresowane wzięciem udziału w wydarzeniu prosimy o kontakt mailowy w terminie do 24 lutego 2017 r. Bliższych informacji udziela: Łukasz Krajnow, e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Wydarzenie realizowane jest w ramach projektu pn. „Building the Culture of Social Innovation in Higher Education”, i współfinansowane jest z funduszy Unii Europejskiej w ramach programu Erasmus+.

Partnerami Collegum Civitas w tym wydarzeniu są University of Northampton (Wielka Brytania), University of Iceland oraz Ashoka – Innowatorzy dla Dobra Publicznego.